POZYCJĄ WYJŚCIOWĄ w tym elemencie będzie jedna ręka z przodu, a druga ustawiona na przedniej części uda z łokciem pod brzuchem. Uzyskujemy pozycje boczną poprzez utopienie barku ręki przewodniej i przeniesienie na nią ciężaru. Błędem będzie podnoszenie przeciwnego barku do góry w ręce przeciwnej do ręki przewodniej. Poprzez poprawnie utopiony bark ręki przewodniej uzyskamy pozycje boczną na biodrze, które podniesione będzie dla zwizualizowania 45 stopni w stosunku do dna utrzymując jedną część ciała na tej samej głębokości.

Od teraz ciało w pozycji bocznej utrzymywać będziemy dzięki poprawnemu kierunkowi kopnięć na nogach. Różnica między pracą nóg w pozycji leżącej na brzuchu jest taka, że w pozycji bocznej nogi nie wymieniają się ze sobą, a pracują tak zwanymi „połówkami kopnięć”, czyli spotykają się blisko osi ciała i rozchodzą się ponownie w swoich kierunkach nie krzyżując się ze sobą.

Przeciwna noga do ręki przewodniej wykonuje kopnięcia, które poprzez nogę wkręconą w biodrze utrzymują nasze ciało w pozycji bocznej, nie pozwalając rotować się zbyt mocno na biodro i żebra. Jest czymś w rodzaju „ogranicznika” zbyt mocnej pozycji bocznej, czyli rotacji. Tę właśnie nogę nazwiemy nogą stabilizującą, należy pilnować, aby stopa w tej nodze wkręcona była w stronę dna. Druga zaś noga to noga ślizgowa, na której leżymy i która wkręcona w biodrze pozwala utrzymywać zatopioną jedną część ciała, wykopując piętą wodę w stronę sufitu, zawieszając ją pod taflą oraz kierując się delikatnie za linie biodra.

Udoskonalając pozycje boczną na nogach pracować będziemy na coraz mniejszej amplitudzie i wyższej kadencji, a nasza ręka przewodnia i reszta ciała, będzie pływała nieco wyżej.